رایس کیک (Rice cake) به معنی کیک برنج، یک میان وعده لذیذ است که از برنج تهیه می‌شود. بافت رایس کیک ترد است و طعمی مشابه به طعم پفیلا و گندمک و برنجک دارد. کیک برنجی یک میان وعده کم کالری است که محبوبیت آن افزایش یافته است و حاوی فیبر و کربوهیدرات سالم است و به بدن انرژی می‌دهد. همچنین، حاوی مواد مغذی زیادی است که برای رژیم غذایی سالم بسیار مناسب است.
نحوه تولید کیک برنج
تولید آن بر اساس ماهیت انفجاری برنج (و دانه‌های مشابه مانند ذرت بوداده) در هنگام گرم شدن و فشرده شدن است. با وجود شهرت آن‌ها به عنوان یک غذای “جدید” و شاید “تکنولوژی پیشرفته”، کیک‌های برنجی سابقه‌ای طولانی دارند و با استفاده از روش‌های ساده ساخته می‌شوند.
کیک برنجی ساده دو ماده اصلی دارد: برنج و آب. برای درست کردن بهترین کیک و جلوگیری از شکستن برنج، برنج باید ویژگی‌های خاصی داشته باشد. برنج چسبنده سفید یا قهوه‌ای به خوبی کار می‌کند، اگرچه انواع دانه بلند آن هنگام پختن پخش نمی‌شود.
آب در مراحل اولیه آماده‌سازی بسیار مهم است. افزودنی‌های دیگری مانند نمک (که قبل از ریختن یا پاشیده شدن روی آن استفاده می‌شود) و طعم‌دهنده‌های مختلف نیز استفاده می‌شود، اما هیچ تأثیری بر فرآیند تولید ندارند.
خواص کیک برنج
برنج سرشار از کربوهیدرات‌ها، پروتئین، فیبر رژیمی و مقداری چربی است. تقریباً ۳۰ درصد از کل اسید‌های چرب موجود در برنج، اسیدلینولئیک است، از جمله اسید‌های چربی است که بدن قادر به ساخت آن نیست. بنابراین با مصرف برنج؛ بدن آن را دریافت می‌کند.
برنج کلسترول نیز ندارد. پژوهش‌های اخیر ثابت کرده‌اند که روزانه مصرف ۲۵ گرم فیبر، سبب کم شدن خطر‌های احتمالی ابتلا به بیماری روده وعملکرد بهتر روده‌ها می‌شود. با این که میزان پروتئین موجود در برنج میزان قابل توجهی نیست اما به طور حتم می‌توان گفت که نسبت به سایر غلات دیگر، از پروتئین باکیفیت و بهتری برخوردار است.
۹۰ درصد کالری برنج به دلیل برخورداری از کربوهیدرات است به همین علت است که در رژیم غذایی جزء بخش غلات و نان محسوب می‌شود.
تاریخچه رایس کیک یا کیک برنج
منشأ کیک‌های برنجی ناشناخته است،. قدمت کشت برنج به بیش از ۷۰۰۰ سال می‌رسد. کیک برنجی طعم‌های مختلفی دارد و در بسیاری از کشور‌ها رایج است. مسلماً آن‌ها بیشتر در ژاپن و کشور‌های حاشیه اقیانوس آرام شناخته می‌شوند، جایی که کشاورزی برنج یک صنعت اصلی است و دانه آن در غذا‌های مختلف استفاده می‌شود.
برای سال‌ها، کیک‌های برنجی نرم در ژاپن رایج بوده است. در دوره نارا (۷۱۰-۷۹۴ پس از میلاد)، زمانی که چینی‌ها تأثیر قابل توجهی بر فرهنگ ژاپنی گذاشتند، کیک برنجی که به نام موچی شناخته می‌شد یک خوراکی خوشمزه بود که اشراف از آن لذت می‌بردند. در دوران شوگونات کاماکورا، که از سال ۱۱۹۲ تا ۱۳۳۳ حکومت می‌کرد، کیک برنجی محبوبیت فزاینده‌ای پیدا کرد.
از جمله کیک‌های ارائه شده بوتاموچی، یاکیموچی و چیماکی بود. در دوره ادو (از سال ۱۶۰۱ تا ۱۸۶۸)، کیک برنجی به عنوان غذا‌های لذیذ جشنواره و غذا‌های محلی محبوبیت بیشتری داشت. فروشندگان کنار جاده‌ای کیک برنجی می‌فروختند، که هنوز هم در بیشتر کشور‌های آسیایی وجود دارد، جایی که فروشندگان خیابانی کیک برنجی را با انواع سبزیجات، جلبک دریایی و ماهی می‌فروشند. کیک‌ها در روغن داغ جلوی خریدار پخته می‌شوند.
کیک برنج در عصر معاصر
امروزه چینی‌ها سال نو را با گلوله‌های برنج چسبناک، شیرینی‌های برنجی و کیک برنجی کلاسیک که از برنج بخارپز مخلوط شده با شیر، شکر، چربی خوک یا گوشت خوک و خمیر‌های طعم‌دار مانند خرما یا خمیر لوبیا درست می‌شود، جشن می‌گیرند. پس از تهیه، کیک‌ها را می‌توان سرخ کرد، پخت یا آب پز کرد. برنج کشت شده در هند، چین و آسیای جنوب شرقی در دوران شکوه امپراتوری بریتانیا به انگلستان و اروپا وارد شد و زمینه را برای بسیاری از غذا‌های محبوب از جمله پودینگ برنج فراهم کرد. کیک برنج در دهه ۸۰ و ۹۰ به یک میان وعده محبوب کم کربوهیدرات و کم چرب تبدیل شد.
تنوع طعم‌های منحصربه‌فرد طیف گسترده‌ای از سلیقه‌ها را برآورده می‌کند و مشتریان می‌توانند کیک برنجی خود را با میوه، کره بادام‌زمینی یا سایر مواد اضافه کنند تا میان‌وعده‌ای متنوع‌تر ایجاد کنند.
ثبت ديدگاه